دفترچه رنگ و رو رفته قدیمی خودم را از روی طاقچه خاطرات دلم برداشتم و بعد از یه گرد گیری ساده که شدیدا مرا به سرفه انداخت مطلب امروز را به آن اضافه کردم ، نمیدانم به خبرهای تاریخ مصرف گذشته قدیمی ندای درونم فکر کنم و یا دسته دسته پیامها و پیامدهای سختی که در لحظه به لحظه نفس کشیدنم به آن افزون می شود باندیشم...!، مردی پنجاه و پنج ساله که تمام اعضاء خانواده اش در خارج از ایران به سر می برند و کارشناس ارشد مهندسی صنایع از دانشگاه امیر کبیر بود و بدون شک جزء نخبگان زمان خود بود و از جمله کسانی که مفاد تغییرات فرهنگی را مطرح نمود ، هر چند که به قول ایشان این طرح موفقیت چشمگیری نداشت... بدون لحاظ مراتب انسانی و نادیده گرفتن زحمات چندین ساله اش در نبود وی اقدام به حذف بلیط بازگشت و اخراج او نمودند.
دیگر به کم شدن سهمیه آذوغه ، حذف اضافه کاری و افزایش فشارهای درون سازمانی که دلالت بر فرسوده نمودن و تسلیم شدنمان برای ترک خدمت دارد نمی اندیشم ، با شرایط فعلی لقمه نان خالی نیز از گلویم پایین نمی رود، نگران تنها فرزندم هستم که این شرایط چه تاثیری بر رشد و بالندگی اش می گذارد ، تصور اینکه به اشتباه مرا جزء دهکهای مشمول حذف یارانه می کند نیز مزید بر کدورت خاطرم شده. با سختی تمام یکی از خاطره های خوب گذشته را پیدا کردم ، بی درنگ آنرا مخدوش نموده و با لاک غلط گیری صفحه ای نوپدید آوردم تا خاطره اخیر را ثبت کنم.تصورم بر این است مرتبه دیگر اقدام به مخدوش کردن خاطرات کهنه قدیم که کمی تلخ است کنم ، چرا که دیگر صفحه ای از خوشی ها را در دفترچه آن نیافتم. چه خوب بود که عاقبت پیک عنایت در رسدو هر چند که ما شکایتی نداشته و نداریم شکر ما بعد شکایت در رسد... دلم هوای داشتن دفترچه کاهی دارد که که زمانی از داشتن آن منزجر بودم تا روزمره گیهای اخیر را که با رنگ برگه آن همخوانی دارد را جاگزین دفترچه کهنه قدیمیم کنم .تنها چیزی که تسلی خاطرم هست ، نبودن برگه ای از شادمانیهای اندک گذشته در مستندات به ثبت رسیده فعلی دفترچه قلبم هستم که یاد گذشته ی بهارم را تداعی می کند...
مرغ اندیشه که اندر همه دل‌ها بپری به خدا کز دل و از دلبر ما بی‌اثری
باد شبگیر که چون پیک خبرها آری ز آنچ دریای خبرهاست چرا بی‌خبری
دفترچه